Hersenfuncties in improvisatie
Improvisatie doet iets met onze hersenen. Er worden niet alleen delen geactiveerd, maar ook even stilgelegd.
Ik heb een bijzonder filmpje gezien op ted.com over een onderzoek naar de hersenfuncties bij improvisatie van muziek. Het praatje gaat vrij snel, maar wat ik erg bijzonder vind, is dat tijdens het improviseren blijkbaar het deel van de hersenen wat bekend staat om de controle te houden, even wordt uitgeschakeld. Hierdoor kan creativiteit stromen en wordt dit niet belemmerd door de angst om fouten te maken. Hierdoor voel je je dus vrij om te kunnen experimenteren. Het is nog niet wetenschappelijk bewezen, omdat het een proef is geweest, maar het bewijs is op weg.Als ik hier verder over nadenk, betekent het dan ook, wanneer wij geen fouten durven maken, we niet komen tot improvisatie? En natuurlijk meer boeiend, betekent dit, wanneer je werkt aan improvisatie, of werkt door middel van improvisatie (als therapeut), mensen in hun hersenen een proces op gang helpen waarbij ze leren hun 'controlecentrum" stil te krijgen, zodat creativiteit op gang kan komen? Wat een lange gedachte (zin). Waar wil ik eigenlijk naartoe? Mensen hebben regelmatig last van de angst om fouten te maken. Dit kan blokkerend werken, zowel op de creativiteit, alsook op het handelen in het dagelijks leven. We hebben hier prachtige woorden voor; perfectionisme, faalangst, onzekerheid enz. Misschien is dit wel een overactief hersengebied, wat gestimuleerd moet worden om vaker stil te zijn. Het zou natuurlijk prachtig zijn, dat we dit kunnen leren, door te improviseren. Ik moet wel eerlijk bekennen dat dit in de praktijk al heel vaak gezien is. Weliswaar niet door topmusici, maar volgens mij maakt dit voor onze hersenen geen verschil. Tijdens improvisatie kom je je kritische zelf al heel snel tegen (of je nou een door de wol geverfde muzikant bent, of voor het eerst muziek maakt). Door vaker te improviseren en die "kritische zelf" steeds een beetje te weerleggen, wordt het makkelijker om minder kritisch te zijn naar jezelf. En vaak blijkt, dat je ineens niet meer zo'n last hebt van al die kritiek in je hoofd tijdens het improviseren. Bij nader (zelf)onderzoek blijkt ook dat je in het dagelijks leven minder kritisch bent (analoge procestheorie, komt binnenkort).Toch vind ik het prachtig dat dit, hoewel nog niet bewezen, zichtbaar is op een hersenscan. Mocht je nieuwsgierig zijn geworden naar dit filmpje, klik dan hier
De onderwerpen in mijn blog zijn mijn gedachtenspinsels over bepaalde onderwerpen. Reageren mag en wordt gewaardeerd!
